In 2012 maakte Pauline met haar partner een rondreis Amerika in een camper. Hier volgt haar 4-delige reisverslag dat ze aan reisfavoriet.nl doneerde. Dank je wel Pauline!
Deel 1: Chicago – Lawton
We vlogen naar Chicago (Illinois), om daar een nachtje in het Best Western hotel bij te komen. Vervolgens werden we met een shuttle(busje van bv. het hotel) naar Middlebury (Indiana) gebracht. Naar de firma Coachmen waar RoadBear zijn huurauto’s laat maken. Wij mochten een gloednieuwe RV (Motorhome) van ruim 7 meter van daar naar San Francisco brengen. Onze reis zou gaan door 9 staten, langs 4 enorme rivieren, 3 gebergten, vele indianenstammen waaronder 4 waar we contact mee wilden. Bijna 4200 afgelegde mijlen.
Het is een ongelofelijke reis geworden waarin we iedere dag avonturen hebben beleefd.
Zo kwamen we de eerste dag door de Amish dorpen. Hier is het leven (veelal Duits) stil blijven staan. Mensen lopen er rond zoals je ziet in de serie “het kleine huis op de prairie” met hun mutsen, schorten, gebreide kousen en veel kinderen per gezin. Hier wordt al het overbodige geweigerd. Althans in theorie. Maar om een voorbeeld te noemen. Men heeft geen telefoon in huis, maar wel delen een aantal gezinnen een telefoon die buiten het huis in een huisje staat voor noodgevallen. Hier rijdt men rond in kleine huifkarretjes (buggy’s) met een muilezel ervoor. Bij de supermarkten zijn daar aparte parkeerplaatsen voor en ook zijn er langs de wegen geen fietspaden, maar wel paden voor de buggy’s.
Richting St. Louis (Missouri). Ik wilde de Mississippi zien. Ol’ man River. Wat een pracht. Deze brede rivier die zich machtig door het landschap kronkelt en op een bepaald moment samenkomt met de Missouri, ook geen kleine jongen. Langs de rivier vind je een uitkijktoren waar je naar boven kunt met de lift en een goed weids uitzicht hierover hebt.
Joplin (Oklahoma), de stad die in 2011 werd getergd door tornado’s. Over tornado-alley gesproken. Hier heeft een flinke tornado een brede laan met huizen aan beide kanten over een halve kilometer versplinterd, evenals bomen en lantaarnpalen. Her en der is de bouw opgestart maar volgens een inwoner zijn de mensen nog in shock. Ze weten niet goed of ze nu wel opnieuw moeten bouwen.
Tahlequah. Trail of tears. Cherokee heritage museum. Een leuk museum met een droevige achtergrond. Na een verschrikkelijke tocht door de barre winter kwamen hier de Cherokee, een landbouwersvolk, aan om opgesloten te worden in het reservaat. Honderden hebben onderweg het leven gelaten. Het was namelijk een abnormaal strenge winter. Hier werden ze ingekwartierd in een 
houten hut, mochten wat grond bewerken en hadden een geitje of iets. Er staat een schooltje en uiteraard een kerkje. Dat is het dan. De gevangenen hadden het hier beter.
Door naar Lawton. Een bezoek aan het graf van Geronimo. Het dappere Apache-opperhoofd dat zo lang mogelijk vrij heeft weten te blijven in de hoop zijn volk te kunnen bevrijden. Het is er niet van gekomen. Hier ligt hij, met op zijn graf het beeld van een arend en ervoor liggen munten, een sigaret en een zilveren armband. Naast hem ligt zijn familie waarvan het jongste graf dateert uit 1975.
Hierna gingen we door het gebied van Comanche indianen en ook hun heritage-centrum hebben we bezocht. s’Nachts hadden we een prachtig plaatsje in een State-park. Een aanrader. Er is altijd iemand aanwezig die toezicht houdt en er is stroom en water. Vaak de mooiste plekken en niet duur. Het landschap was hier: enorme vlakten omzoomd door bergen. De Great Plains. Waar de Comanche vroeger jaagden op bizons.
Helaas betrok het enorm bij zonsondergang. Dat gaf voor de camera natuurlijk prachtige plaatjes, maar de donkere wolk die aankwam bleek geen nacht te zijn, maar een wolk met tornado-power. Die nacht heeft hij heel wat schade aangebracht in Fort Worth en Dallas. Gelukkig gingen wij de andere kant op.
Deel 2: Lawton – Fort Apache
We reizen verder. Op weg naar Amarillo (Texas). Langs de grote prairies. Verder dan het oog reikt (de horizon zit in de weg). Het was heel warm in de USA en de koeien stonden dan ook af te koelen in de meertjes die ze daar voor het vee hebben. Ook hebben ze er veel schaduwplekken onder groepjes bomen. Maar een koe in het bad, dat is een grappig gezicht. Ongetwijfeld hebben jullie wel eens van het restaurant Big Texan gehoord. Waar je een enorme steak kan eten en als je alles opkrijgt, ook aardappels en groente die erbij is, krijg je het gratis. Nou, daar zijn we niet aan begonnen, maar het was wel een leuk restaurant. Echt Texas.
Door naar Albuquerque (New Mexico). 
Daar waren we vorig jaar geëindigd en we hadden het er zo naar ons zin gehad dat we dit beslist nog eens wilden zien. Down Town Albuquerque is gezellig, kleurrijk en warm (van temperament en van temperatuur). Heerlijke stad. Hier hebben we weer gegeten in ’t beste restaurant van de stad: ‘Behind the Church’. Het staat letterlijk achter de kerk. Als je er ooit bent: Fajitas eten. Heerlijk en niet duur. Je passeert ook de Rio Grande en het ligt aan het uiteinde van de Rocky Mountains.
Gallup was de volgende bestemming. Dat stelt niet veel voor. Het is de stad die door de indianen tot indianenhoofdstad is benoemd. Hier wordt veel gedaan, leuke en zakelijke beslommeringen worden hier afgehandeld. Maar je ziet het er niet echt aan af.
Dan richting Holbrook (Arizona) via Petrified forest en Painted desert. Versteend hout. Het gaat om bomen die ooit in het water zijn gevallen en omdat daar een hoog siliconen gehalte in het water was, werden ze eigenlijk geconserveerd en zijn ze langzaam versteend. Ook zie je veel tekeningen van indianen in rotsen gekrast (Newspaperrock). Painted desert is een prachtig gebied waar de aardlagen allemaal te zien zijn en daardoor krijg je de gestreepte tekening van de rotsen.
Door naar het daar vlakbij gelegen reservaat van de Zuni indianen. Het is leuk om te zien hoe de indianen hun eigen leven hebben teruggevonden. De stadjes worden goed onderhouden en vooral de straten zijn goed. De politie is ook in handen van de betreffende indianenstam en je ziet ze overal. Ze zijn heel scherp. Het was een voorrecht om bij een dansmiddag
te mogen zijn waarbij de vrouwen en de kinderen traditionele dansen opvoerden. Schitterend.
Langzaam rijdt je dan de White Mountains binnen. Apache gebied. Op weg naar Fort Apache waar de militairen van Arizona gelegerd waren en exerceerden. Een jongensschool was er in die tijd, waar indianen jongens moesten worden omgetoverd tot keurige staatsburgers. Gruwelijk hoe ze dat hebben kunnen bedenken. Het haar van de jongens werd kortgeknipt (indianen knippen de haren van hun hoofd niet) en ze moesten Engels praten. Verstoken van hun 
vrienden en familie werden ze met harde hand gedwongen een ander leven te lijden, met als gevolg, vele trauma’s. Nu is het een internaat voor indianenkinderen. Het was Pasen en sommige kinderen konden niet naar huis. Een Yavapai dame stond daar heerlijke lappen vlees op een grote barbeque voor ze te bakken. Ze zijn goed verzorgd.
Wij reizen verder, op weg naar een legendarische plek!
Deel 3: Fort Apache – Yosemite
Even verder prachtige bergpassen, maar wel goed te berijden. En zo mooi en indrukwekkend! Na Globe wordt het landschap weer lager en droger en we gaan naar Tombstone, dat bekend is vanwege het meest legendarische vuurgevecht van het wilde westen: gunfight at the O.K. Corral.
Stukje van een film over de schietpartij die hier plaatsvond op 26 oktober 1881:
Uiteraard heeft de film een “blanke” gedachte, die wordt nagespeeld in de herbouwde O.K. Corral. Sherrif Wyatt Earp moet de vrede zien te bewaren en heult met de rijken, en aan de andere kant de gewone man, aldaar uiteraard de cowboy, die dus bij slechts
een klein vergrijp worden afgeknald. Earp en zijn twee broers en Doc Holliday zijn vrijuit gegaan.
Het stadje is enig. We hebben er onze voeten platgelopen. Nadat de mijnbouw daar stil was komen te vallen en het dorpje enige malen is afgebrand hebben de bewoners het weer opgebouwd als toeristische trekpleister. The town that is too tough to die!
Vooral naar gaan kijken en trek er maar minimaal een dagje voor uit. Je gaat er helemaal in op en krijgt het gevoel dat je zelf vreemd gekleed gaat. Vele toeristen kopen hier cowboy hoeden of lange jurken. Om 2 uur en 5 uur begint het optreden van Wyatt Earp, zijn broers en Doc Holliday in de hoofdstraat. Ze lopen dan naar de O.K. Coral toe (maar ze schieten niet hoor).
Op de weg naar Tucson kregen we controle. Dit is hier gebruikelijk, i.v.m. mensensmokkel vanuit Mexico. Steeds meer woestijn landschap. Woestijndieren, vogels. Cactussen en kleine lage struiken zoals het bekende Tumblingweed en zandstormen. We gaan langs Phoenix naar Needles. De weg loopt langs de Colorado en die is hier zo prachtig turquoise/blauw. Tussen de rode rotsen. Het is prachtig. Eerst nog naar Oatman. Een oud mijnstadje (langs route 66) dat ook leeft van toerisme en waar de ezeltjes zijn vrijgelaten. Ze komen nu elke dag bedelen in het dorp.
En dan een dagje Las Vegas (Nevada). Sommigen vinden het mooi, sommigen vinden het lelijk. De strip is grappig met zijn casino’s die allemaal een eigen thema hebben. Parijs en je ziet een nep-eifeltoren, New York en je waant je in Manhattan. Als je maar geld in de automaatjes stopt. Wij hadden van te voren een bedrag afgesproken (want je verliest het toch) om gewoon voor de lol ook eens te gokken (10 dollar). Het was leuk.
Dan de klapper van de reis. Hier zijn we drie dagen gebleven: Death Valley. Genoeg te zien, je kan je er dagen vermaken. Vooral niet missen: Dante’s view, Zabrinski Point, Badwater, Artists drive, Golden Canyon. We zijn er daarna dwars doorheen gereden naar Panamint mountain. Een prachtige rit naar de Sierra Nevada die erachter ligt.
We moesten er onderdoor om bij Sequoia/Kings Canyon national park (California) te komen. Maar dat was de moeite zeker waard. Vooral de prachtige Sequoiabomen vormen hier een enorme attractie. Een uur durende rit over een tweebaans weg naar een prachtig uitzichtpunt en vele mooie “scenic point’s”. De weg was net geopend en de sneeuw lag nog een meter hoog langs de kant. Daarna door naar Yosemite national park. De aanrij route is niet bijzonder in vergelijking met de route naar het “Glacier Point”. Uitzicht over de bergen en de vallei met het bekende Half-dome (de rest van de berg is eraf gebroken en naar beneden gezakt) en de watervallen. Schitterend. Ook de Bald Eagle hier zien vliegen. Prachtig!
Deel 4: Yosemite – San Francisco
De west uitgang van Yosemite national park is wel mooi, zeer mooi zelfs en leidt naar het dorpje Mariposa. Een Gold-diggers stadje waar een leuk museumpje staat waar heel veel te zien is uit die tijd.
Dan volgt er een rit door het binnenland, langs wijngaarden en fruitbomen. Het was door de warmte al vroeg voorjaar en alles stond in de bloesem. De lucht was helemaal bezwangerd door de zoete geuren die de bijen moet aantrekken. De bermen stonden in bloei, geel en oranje. De Keukenhof is er kinderachtig bij. Later in de maand ook blauw en paars en wit en hoe dichter we bij ons eindpunt kwamen hoe meer cactussen er ook begonnen te bloeien.
Dan kom je in het westen aan en is de natuur verdreven door industrieën en winkels. Uiteindelijk door het “Teletubbie-gebergte”, kom je dan bij San Francisco. Een stad om nooit te vergeten.
Prachtige huizen in vele zachte tinten langs straten die over hoge heuvels lopen en die steiler zijn dan de achtbanen in Nederland. De statige Victoriaanse huizen die nog overeind zijn gebleven bij de aardbeving van 1902, en die met hun zachte kleuren deftig gearmd lijken te staan: De Painted ladies.
Op de achtergrond de skyline met z’n vele wolkenkrabbers als contrast. Pier 39 van donker hout, met winkeltjes op twee verdiepingen. Pelikanen en brullende zeeleeuwen. Visrestaurants te kust en te keur. In de baai ligt “the Rock”, het beruchte, voormalige gevangeniseiland Alcatraz, dat tegenwoordig door toeristen kan worden bezocht. Ook kan je Alcatraz zien vanaf de Golden Gate Bridge, die op de scheidingslijn tussen de baai en de Pacific loopt.
Oh yeah, I left my heart in San Francisco.
Liefs
Pauline
Dit is het eind van het 4-delige reisverslag rondreis Amerika. Reisfavoriet bedankt Pauline hartelijk voor haar bijdrage.
Vond je dit verslag leuk of informatief, laat het Pauline weten door even op “vind ik leuk” te klikken, het bericht te delen, of door een reactie achter te laten.
Comment (0)